Het licht schijnt in de duisternis

 Onlangs waren we met een kleine groep bezig met staande meditatie. Uiteraard werd er praktisch niet bewogen, waardoor na 10 minuten  plots het licht uit viel. En direct werd het effect van de duisternis duidelijk: er was minder afleiding, de aandacht ging meer naar binnen en eigenlijk voelde het als een warme deken van rust waardoor je tot overgave komt.

Zo zie je hoe onze hersenen zijn ingesteld op de werking van licht en hoe het uitschakelen of afwezig zijn van extern licht helpt bij het vinden en ontdekken van de innerlijke wereld die we aanlichten met ons innerlijk licht. Het is net als kaarslicht: overdag vervaagt het kaarslicht bij daglicht, maar als de kamer compleet duister is, en je steekt een kaars aan, dan heeft het iets magisch. Juist door de contrast met de duisternis komt het wezen en kwaliteit van de vlam tot zijn recht en zie je hoe alles door dit ene licht wordt opgenomen.  Dit principe kunnen we dus ook toepassen voor het ontsluiten van onze binnenwereld, het contact maken met ons ware zelf, onze wezenskern, onze ziel. Om het innerlijk licht te kunnen zien, moet het uiterlijke licht zoveel mogelijk worden gereduceerd. Maar zelfs als je je opsluit in het donker ben je uiteraard niet in 1  keer verlicht omdat de natuurlijke patronen, gedachten, gewoon door blijven. Alles wat bekend is, het licht van het eigen ik dat voor 95% onnodige gedachtes aanlicht, moet tot rust en stilstand komen. 

In het taoïsme is het de kunst om mee te gaan met de cycli van de natuur. De winterperiode is hierin geschikt voor introspectie en meditatie omdat de natuur tot rust komt, al het uiterlijke verdwijnt en alles wordt gereduceerd tot de essentie. Wij mensen zijn deel van de natuur dus ook onze natuurlijke neiging is om rustiger aan te doen en de blik naar binnen te richten. Tevens markeert 21 december als kortste en ultieme yin dag een omslagpunt of een omwenteling. Vandaar dat kerstmis ook samenvalt met deze geboorte of terugkeer van het licht. Niet alleen omdat de dagen weer langer worden, maar ook een wedergeboorte, of terugkeer van ons eigen oorspronkelijke innerlijke licht dat graag weer in ons tot leven wil komen.

 Dit principe van licht dat verscholen zit en geboren wordt uit de duisternis vind je terug in het yin yang symbool. Dit symbool is als een momentopname terwijl het in de realiteit continue in beweging is.Yin en yang zijn compleet met en in elkaar verweven, groeien en krimpen voortdurend en worden ook in en uit elkaar geboren worden. Extern gezien zie je hierin het wisselen van de seizoenen, het korter en langer worden van de dagen waarbij de twee kleine cirkels de omslagpunten vormen op 21 juni (zwart in wit) en 21 december (wit in zwart), de terugkeer van het licht of de geboorte van Jezus. Zwart wit gezien is wit het spirituele, het geestelijk, eeuwige, zuivere en zwart het fysieke, tijdelijke en vergankelijke. Deze twee zijn innig verbonden, trekken elkaar voortdurend aan, houden elkaar in stand, en gaan in elkaar over. Of, zoals William Blake het perfect verwoordt:

Eternity is in Love with the Productions of Time

Maar volgens het yin yang principe geldt dit dan ook andersom: The Productions of Time are in love with Eternity. Maar hoe maken wij als 'product van de tijd ' contact met de eeuwigheid of ons innerlijk licht?  Hiervoor gaan we terug naar de kaars in de donkere kamer: het is duidelijk dat dit hogere en lagere zelf op verschillende frequenties opereren, ze zijn twee uitersten die in elkaar verscholen zijn. De vraag is dus hoe verhogen wij onze frequentie zodat we hier toch een glimp van op kunnen vangen en de communicatie tussen beide aspecten van onszelf met elkaar leren verbinden?  Hiertoe zijn diverse technieken, maar het doel is altijd om de binnenwereld tot rust en stilte te brengen zodat het innerlijke kaarslicht zichtbaar wordt in onze mentale kamer. Yin yang gezien, moet het ene aspect dus verdwijnen, wil het andere aspect verschijnen:

Maak jezelf leeg,
Blijf in eeuwige stilte,
Zit en kijk terwijl de ontelbare dingen worden geboren,
Zie hoe ze zich ontwikkelen door beweging,
Tot ze terugkeren naar de bron.
De talloze dingen keren alleen terug naar de bron,
Zodra ze stilte vinden.

Door onze stilte herstellen we onze oorspronkelijke natuur .
Dit is de weg naar verheffing.

Dao de Jing, vers 16

Wanneer de zintuigen zijn uitgeschakeld, en er geen gevoel meer is van een ik of een 'verworven zelf', kan de oorspronkelijke geest tevoorschijn komen en ons de weg terug leiden uit de duisternis naar het licht of de dao. Dit is de geboorte van ons ware zelf, onze ziel die zich bewust manifesteert en het fysieke lichaam verlicht of vergeestelijkt.

 Kortom, vergeet jezelf, vergeet je verleden, vergeet je lichaam, vergeet de tijd. In zijn meditaties focus je je op de diverse energiecentra in je lichaam en vervolgens op de oneindige ruimte (space) en duisternis om je heen. Eerst rondom je lichaam, dan de ruimte waarin je zit, de hele stad en vervolgens focus op het oneindige. Je creëert als het ware dus bewust een black-out. Het gewone denken of de monkey mind kan dit niet bevatten en denk van ?????. Dit ken ik niet en kan je dus niet niet meer afleiden. De energie die dan vrijkomt helpt dan de tot dan toe onbekende en sluimerende delen van je onderbewuste, je ziel aan het licht te brengen.

In het yin yang symbool zie je dit principe terug als het witte stipje in de duisternis. In het begin van de meditatie ben je je bewust van de kleine witte cirkel en door de beperkte focus (yin) ben je je niet bewust van dat enorme grote donkere informatieveld om je heen. Door afstand van te nemen van het bekende, je lichaam en je bekende gedachtepatronen word je meer yang en krijg je dus een interactie met de hogere aspecten van jezelf: je ziel, het universum, de bron of het kwamtumveld zoals Dispenza het noemt. En door het aanboren van deze hogere frequenties of verborgen informatie word yin meer yang en yang meer yin waardoor er een uitwisseling plaatsvindt en het licht gedownload wordt in de duisternis.  

1. De onuitsprekelijkheid van de ervaring
2. Een gevoel van rust en stilte; pijn is weg
3. Het besef dood te zijn, soms gevolgd door een geluid
4. Een uittredingservaring (OBE); vanuit een positie buiten en boven hun lichaam,
mensen zijn getuige van hun eigen reanimatie of operatie
5. Een donkere ruimte die door slechts 15 procent van de mensen als beangstigend wordt ervaren; mensen zijn getrokken naar een klein lichtpuntje in deze donkere ruimte, die ze omschrijven als een tunnelervaring; ze worden snel naar het licht getrokken.
Een beangstigende BDE; ongeveer 1 tot 2 procent van de mensen blijft in deze donkere ruimte hangen en hun BDE als beangstigend ervaren (ook bekend als een helse ervaring)
6. De beleving van een onaardse omgeving, een oogverblindend landschap met prachtige kleuren, prachtige bloemen, en soms ook muziek
7. Ontmoeting en communicatie met overleden personen, meestal familieleden
8. Een schitterend licht of een lichtwezen zien; volledige acceptatie ervaren en
onvoorwaardelijke liefde en toegang krijgen tot een diepe kennis en wijsheid
9. Het panoramische levensoverzicht, of terugblik op het leven vanaf de geboorte: mensen zien hun hele leven flitsen voor hen; er lijkt geen tijd of afstand te zijn, alles gebeurt tegelijk, en afstand, alles gebeurt tegelijk en mensen kunnen dagenlang praten over een levensoverzicht dat duurde maar een paar minuten
10. De preview of flash forward: mensen hebben de indruk dat ze er een deel van zijn
het leven dat nog moet komen; nogmaals, er is geen tijd of afstand
11. De perceptie van een grens: mensen weten dat als ze deze grens of grens overschrijden
ze zullen nooit meer naar hun lichaam kunnen terugkeren
12. De bewuste terugkeer naar het lichaam, vergezeld van grote teleurstelling bij
zoiets moois laten wegnemen
(P38, Eindeloos bewustzijn, Pim van Lommel)

 Net als Dispenza praat  Van Lommel over onze verbinding met het kwantumveld waarin alles en iedereen met elkaar verbonden is. Feitelijk zijn we dit veld en het lichaam/hersenen zijn slechts de ontvanger. Hij noemt dit het non lokale bewustzijn, omdat tijdens een bde blijkt dat je nog steeds kunt denken, ervaren, waarnemen, verplaatsen en ook nog eens veel helderder dan tijdens het ‘normale’ lichamelijk bewustzijn.

 “Het volledige en oneindige bewustzijn is overal aanwezig en in niet aan tijd en plaats gebonden ruimte . Dit eindeloze bewustzijn is continu om ons en in ons aanwezig… De hersenen en het lichaam functioneren slecht als een ontvangstation om een gedeelte van ons totale bewustzijn en een deel van onze herinneringen in ons waakbewustzijn te ontvangen. Het non lokale bewustzijn omvat veel meer dan ons waakbewustzijn. Onze hersenen kunnen vergeleken worden met een televisietoestel dat informatie uit elektromagnetische velden ontvangt en decodeert tot beeld en geluid, en tevens met een televisiecamera, die beeld en geluid omzet of codeert in elektromagnetische golven… De functie van de hersenen kan worden beschouwd als die van een zender-ontvanger, en ons brein heeft dus geen producerende maar een faciliterende functie voor het bewustzijn: het maakt het ervaren van bewustzijn mogelijk.” (p. 24)

Norbert Reinderman